Willi a Uwe

22 marca 2021 2 przez SemperSilesian

Śląska wersja klasycznego wiersza Alexandra Fredry „Paweł i Gaweł”. Recytuje Dawid Tomala.

Narrator

Willi a Uwe w jednym domu żyli,
Uwe na wierchu, Willi ku dołowi,
Uwe spokojny, nie wadziół nikomu,
Willi wyrołbioł choby we stodole.
Willi
To pies, to hasiok, ciepoł se z wongloma,
Tupoł, a gupioł, a durch czaskoł drzwioma.
Narrator
Rołz kiedy Willi szczyloł ze patrona,
połno dymu było w cołkim doma,
Uwe se wnerwiół, zlołz na dół i padoł do niego:
Uwe
Willi, ti podciepie, joł nie szczimiam tygo,
joł Cię prosza żebyś ti zawrzdy cicho siedzioł.
Narrator
Willi mu na to jedno ino pedzioł:
Willi
Uwe, co komu do jemu,
co jemu do komu,
Ti pieruński giździe joł je w swoim domu.
Narrator
Szoł nawierch Uwe a durch medytowoł,
co by se z Willi mądrze porachowoł.
Rano kej Willi na szezlongu chrapie,
cojśik z gibsdeki mu na łeb kapie.
Willi
Wstoł, wnerwiół se, wez srogoł tyka i wartko do sąsiada myka,
klup! Klup! zawarte,
doł oko, paczi, całoł izba w wodzie,
a Uwe z wędką siedzi na komodzie.
– Co robisz Uwe?

Uwe
– Ryby se łowiam.

Willi
– Wiesz co Uwe, mie leci na głowa.
Narrator
Uwe mu na to jedno ino pedzioł:
Uwe
Willi, joł od Ciebie se dowiedzioł,
co komu do jemu, co jemu do komu,
Ti pieruński giździe, joł je w swoim domu.