O Rzymie, złoty Rzymie. Ty się radujesz wieczną wiosną, ty posiadasz tylu zacnych i utalentowanych poetów, lecz nasz Śląsk, chociaż leży pod zimną gwiazdą północy, nie jest mniej wart od ciebie. Autor: Caspar Ursinus Velius ze Świdnicy
Siedzibą Muzeum Miejskiego Dzierżoniowa jest willa Cohnów, pałacyk miejski wzniesiony najpewniej w 1897 roku.
Pierwotnie należał do Hermanna Cohna, współzałożyciela firmy Cohn Gebrüder, jednej z pierwszych tkalni mechanicznych w Dzierżoniowie. Po wojnie w willi znajdowały się siedziby różnych organizacji m. in. Hufiec ZHP. Na wystawach stałych zobaczyć można obiekty muzealne związane z historią samego Dzierżoniowa, ale także związane z regionem Ziemi Dzierżoniowskiej. Znajdziemy tutaj: mapy, dokumenty, ryciny, sprzęty sztuki użytkowej, a także przedmioty gospodarstwa domowego z XVIII wieku oraz przełomu XIX i XX wieku. Zwiedzający mogą podziwiać stylizowany na neorenesansowy Salonik Mieszczański, sowiogórską Izbę Wiejską, artefakty związane z historią Dzierżoniowa do roku 1945 oraz te związane z historią powojenną, kiedy to Dzierżoniów i ta część Dolnego Śląska weszły w skład ziem odzyskanych. Ważną część zbiorów – ponad 200 obiektów – stanowią zabytki techniki w postaci radioodbiorników wykonanych w dzierżoniowskich Zakładach Radiowych Diora oraz związane z tymi zakładami pamiątki, zdjęcia i dokumenty.
Amplituner Cezar – Quadro DKS 201
Drewno/ aluminium/metal/ 16 x 66 x 30,5 cm. Opracowany przez zespół inż. Stefana Herca w Zakładach Radiowych Diora w latach 1975–1976. Radioodbiornik służył do odtwarzania dźwięku w systemie kwadrofonicznym, technologii która nie utrzymała się na rynku. Spełniał warunki dla odtwarzaczy klasy hi – fi. Konstrukcja Cezara oparta była na podzespołach modelu „Elizbeth” z 1973, skonstruowanego we współpracy z firmą Tokio Sanyo. Amplituner ten wyprodukowano w ilości około 1000 sztuk.
Figurka kobieca z XIV – XV wieku
Ceramika/ 10,5 x 5 x 4 cm. Odnaleziona podczas ratunkowych prac archeologicznych przeprowadzonych w trakcie budowy rolniczego domu towarowego w Dzierżoniowie w drugiej połowie lat 60. XX w. W czasie dalszych prac odkryto także cały zespół pracowni garncarskich położonych poza obrębem murów miejskich.
Kielichowa filiżanka z porcelany
Filiżanka z początku XIX wieku z ręcznie malowaną panoramą miasta Dzierżoniowa (Reichenbach). Pochodzi z wytwórni Königliche Porzellan - Manufaktur Berlin (KPM). Wraz ze spodkiem tworzy komplet. Fundatorem tego zestawu jest Bank Spółdzielczy w Dzierżoniowie.
Radioodbiornik Pionier
Bakelit/ metal/ 22,4 x 34,8 x 17,5 cm/ zaprojektowany przez zespół inż. Wilhelma Rotkiewicza, produkowany od 1948 roku przez Państwową Wytwórnie Odbiorników Radiowych w Dzierżoniowie (późniejsze Dolnośląskie Zakłady Wytwórcze Urządzeń Radiowych a następnie Zakłady Radiowe Diora). W różnych odsłonach i obudowach, na prąd stały, zmienny oraz zasilanie bateryjne, Pionier produkowany był do 1956 roku. Rozwiązania techniczne Pioniera stosowano w innych modelach do 1968 roku. Radioodbiornik ten wyprodukowano w ilości około 1,5 mln sztuk.
Szafa śląska
Pochodzi z przełomu XVIII i XIX wieku. Jest jednodrzwiowym meblem zdobionym wielobarwną polichromią. Dominującym motywem dekoracyjnym są bukiety kwiatowe – głównie złożone z tulipanów i róż. Szafa prezentowana w muzeum jest przykładem meblarstwa ludowego, które w wiejskich izbach często zajmowało miejsce komody, jako mebel o wyższym stopniu użyteczności.
Szyld dwustronny „Solidarność”
Tablica pochodząca z dawnej siedziby Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarność” Ziemi Dzierżoniowskiej, założonej w maju 1981 roku. Na rewersie szyldu znajduje się ręcznie wykonany napis „Solidarność” na białym tle.
Mahoniowa witryna
Witryna spotykana w śląskich wnętrzach mieszczańskich z pierwszej połowy XIX wieku. Zawiera kolumny ze snycerowanymi głowicami oraz charakterystyczną dla stylu Biedermeier intarsję.
Panorama Dzierżoniowa (Reichenbach)
Miedzioryt pochodzący z 1800 roku, przedstawiający panoramę Dzierżoniowa od strony południowej. Rycina ukazuje charakterystyczne dla miasta wieże: kościoła pw. Trójcy Świętej, po ewangelicki kościół pw. Maryi Matki Kościoła, kościół farny pw. św. Jerzego, wieżę ratusza oraz wieżę nieistniejącego kościoła zakonu Stróżów Bożego Grobu.
