Ja ze Śląska nie zrezygnowałem i nie zrezygnuję. Nigdy nie wstydziłem się swojej gwary. Nauczyłem się mówić po polsku, chciałem zniwelować do maksimum akcent, ale nie po to, by się pozbyć śląskości, tylko dlatego, że język jest podstawowym narzędziem pracy aktora. Mogę zagrać Ślązaka, w śląskim filmie, teatrze, ale też mogę mówić piękną poezję w języku polskim. Autor: Piotra Polk (2011)
Muzeum Śląska Opolskiego jest instytucją z ponad 120 letnią tradycją. Zostało założone w 1900 roku jako Muzeum Miejskie w Opolu (Städtisches Museum Oppeln). W 1950 roku zmieniono jego nazwę na Muzeum Śląska Opolskiego, pod którą funkcjonuje obecnie. Od początku istnienia Muzeum było placówką wielodziałową. Aktualnie tworzy ją siedem działów merytorycznych:
Archeologiczny,
Edukacji Muzealnej, Etnograficzny,
Historyczny,
Przyrody,
Sztuki,
Pracownia Konserwacji Zabytków.
W Opolu Muzeum posiada kilka obiektów wystawienniczych: barokowy gmach pojezuicki oraz nowy pawilon wystawowy tworzą Gmach Główny przy Małym Rynku 7. Tuż obok przy ul. św. Wojciecha 9 znajduje się Kamienica Czynszowa, a przy ul. Ozimskiej 10 w budynku dziewiętnastowiecznej karczmy mieści się Galeria Muzeum Śląska Opolskiego. W Górze św. Anny znajduje się oddział instytucji – Muzeum Czynu Powstańczego.
Wystawa historyczna
Wystawa historyczna w gmachu głównym MŚO
Sztandar powstańczy
Płat sztandaru o wymiarach 78 x 89 cm, obszyty z trzech stron złotą frędzlą, od strony drzewca przyszytych 9 oczek śr. 10 mm do mocowania. Sztandar dwustronnie wypukło haftowany złotą i srebrną nicią na tkaninie jedwabnej. W czasie walk toczonych w III Powstaniu Śląskim (3 maja – 5 lipca 1921 r.) wsławił się szczególnie 67- osobowy oddział szturmowy marynarzy zorganizowany przez ówczesnego porucznika marynarki Roberta Oszka. Na zbudowanym według jego projektu w pierwszych w dniach powstania samochodzie pancernym "Korfanty" marynarze walczyli na najbardziej zagrożonych odcinkach frontu pod Górą św. Anny.
Dwa srebrne świeczniki.
Pochodzą z około 1835 roku. Przedmioty wykonane zostały przez Heinricha Lindemanna, złotnika urodzonego w Bremie, który od około 1830 roku pracował w Opolu. Eksponaty są wielką rzadkością. Stanowią dopiero drugi, większy rozmiarami, XIX-wieczny wyrób złotniczy z Opola, którego istnienie do dzisiaj stwierdzono. Wzór podobnych lichtarzy pojawił się około 1820 roku w Berlinie.
Skrzypce do siania
Skrzypce do siania głównie stosowane do wysiewania koniczyny, rzepaku lub innych drobnych nasion. Składa się z zasobnika, drążka z cięciwą (smyka) oraz metalowej tarczy. Użytkownik zawiesza na pasku pod lewym ramieniu zasobnik. Jest on często w kształcie nerki, aby urządzenie było dobrze dopasowane do ciała i nie utrudniało ruchów. W górnej części pudło na jednym końcu jest zabezpieczone płóciennym rękawem, na drugim posiada przeszklony okrągły otwór do kontroli stanu ziarna. Siejący bierze w prawą dłoń uchwyt smyka i stawiając kolejne kroki zaczyna się przesuwać go tam i z powrotem. Skórzany pasek cięciwy owinięty jest wokół osi tarczy. Jego ruch powoduje obracanie się tarczy w dwóch kierunkach. Strumień ziarna wysypujący się z otworu skrzynki opada na tarczę i jest rozprowadzany przez siłę odśrodkową. Szybkość podawania ziarna, dostosowywana do długości kroku, była regulowana suwakiem z maksymalnie dziesięcioma różnymi ustawieniami. Metalowa opaska za tarczą zapobiegła rzucaniu nasion do tyłu. Model "Iran" wyprodukowany w Niemczech ok. 1910 roku. Podobny egzemplarz znajduje się w Muzeum Rolnictwa w Wandlitz (Brandenburgia).
Portret Jacka Malczewskiego
Portret Jacka Malczewskiego prezentowany w Galerii Malarstwa Polskiego XIX i XX w.
Anax ephippiger
Husarz ciemny Anax ephippiger. Husarz wędrowny Anax ephippiger jest gatunkiem suchych obszarów Afryki, Bliskiego Wschodu i południowo-zachodniej Azji aż po Pakistan. Po porze deszczowej podejmuje wraz z ciepłymi prądami powietrza dalekie wędrówki w poszukiwaniu miejsc do rozrodu, docierając nawet do Anglii czy Islandii. Jeden z najcenniejszych i najciekawszych okazów ważek w kolekcji entomologicznej muzeum. Okaz samca tego gatunku został odłowiony 13.07.2011 r. w Kopalni Kruszyw Dziergowice koło Grabówki w powiecie Kędzierzyńsko-Kozielskim
