Pan Hilary

Śląska wersja klasycznego wiersza Juliana Tuwima “Okulary”. Recytuje: Dawid Tomala.

Loto, tyro pan Hilary, do dekla mu piere
Bo kajś ten boroczek posioł swoi brele.
Szuko w galotach, kabot obmacuje,
Przewraco szczewiki, psińco znajduje.
Bajzel w szranku i w byfyju
Tera leci do antryju.
“kurde” – woła – “kurde bele!
Ktoś mi rombnoł moi brele!”
Wywraco leżanka i pod nią filuje,
Borok sie wnerwio, gnatow już nie czuje.
Sztucho w kachloku, kopie w kredynsie,
Glaca spocona, caly się trzynsie.
Pieroński brele na amyn kajś wcisnyło
Za oknym już downo blank sie sciymniło
Do zrzadla oroz zaglondo Hilary-
Aż mu po puklu przefurgły ciary.
Spoziyro na kichol, po łepie sie puko,
Bo znejdly sie brele – te, co tak ich szukoł.
Czy to ni ma gańba? – Powiydzcie sami,
Mieć brele na nosie a szukać pod ryczkami.

(https://slaski.pl.tl/Pan-Hilary.htm)